Sosna pospolita

Sosna pospolita, inaczej sosna zwyczajna (łac. pinus sylvestris) - nasiona

Nasiona odskrzydlone. Zawsze świeże nasiona, zbierane ostatniej zimy.

Sosna pospolita (pinus sylvestris), zwana też sosną zwyczajną, to najbardziej rozpowszechnione drzewo iglaste w Polsce i jedno z najważniejszych gospodarczo drzew Europy. Jest wytrzymała, długowieczna i bardzo dobrze przystosowana do różnych warunków siedliskowych.

Charakterystyka ogólna

• Wysokość: zazwyczaj 20–40 m, czasem do 45 m.

• Średnica pnia: do 1,5 m.

• Pokrój: smukły pień z wysoko osadzoną, luźną koroną (szczególnie u starszych drzew).

• Tempo wzrostu: szybkie w młodości.

• Długość życia: 200–300 lat, niektóre okazy ponad 500 lat.

Występowanie i siedlisko

• Występuje naturalnie w całej Europie i Azji, od Hiszpanii po Syberię.

• W Polsce rośnie niemal wszędzie, dominując w borach sosnowych.

• Doskonale radzi sobie na glebach suchych, piaszczystych, kwaśnych.

• Gatunek światłolubny, odporny na suszę i mróz.

Uprawa i zastosowanie

• Łatwa w uprawie, nie ma dużych wymagań glebowych.

• Często sadzona w lasach, na wydmach, jako drzewo rekultywacyjne i pionierskie.

• Drewno sosnowe jest lekkie, łatwe w obróbce, szeroko wykorzystywane w budownictwie, stolarstwie, przemyśle papierniczym.

• Żywica sosnowa stosowana w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym.

• Igły i młode pędy wykorzystywane do naparów i syropów o działaniu wykrztuśnym.

Ciekawostki

• Kora sosny zmienia się z wiekiem – młode drzewa mają gładką, szarą korę, starsze – łuszczącą się, czerwonobrunatną na górze i ciemniejszą u podstawy.

• Nazywana bywa „drzewem życia” – dzięki właściwościom leczniczym i szerokiemu zastosowaniu.

• Ma bardzo głębokie korzenie, co czyni ją odporną na wiatr.

• W borach sosnowych gleba jest zwykle uboga, ale rosną tam specyficzne gatunki mchów, porostów i wrzosów.