Judaszowiec południowy, wschodni

Judaszowiec południowy, judaszowiec wschodni (łac. cercis siliquastrum) - nasiona

Niewielkie drzewo lub duży krzew pochodzący z regionu śródziemnomorskiego. Jest ceniony za swoje spektakularne, różowofioletowe kwiaty, które pojawiają się na pniu i gałęziach (zjawisko kauliflorii). Jest często sadzony jako roślina ozdobna w ogrodach, parkach i alejach.

Cechy charakterystyczne

• Wysokość: 5–10 m, rzadziej do 12 m.
• Pokrój: Niewysokie drzewo o szerokiej, nieregularnej koronie lub duży krzew.
• Liście: Sercowate, jasnozielone, o długości 7–12 cm. Jesienią przebarwiają się na żółto.
• Kwiaty: Różowofioletowe, drobne, motylkowate, zebrane w pęczki. Pojawiają się na pniu i gałęziach (kaulifloria) przed rozwojem liści, wczesną wiosną (kwiecień-maj).
• Owoce: Strąki długości 6–12 cm, czerwonobrązowe, które dojrzewają jesienią i często pozostają na drzewie przez zimę.

Występowanie i siedlisko

Judaszowiec południowy pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Azji Zachodniej. Rośnie na ciepłych, słonecznych stanowiskach, często na wapiennych, suchych glebach. Dobrze znosi warunki miejskie i suszę, ale jest wrażliwy na silne mrozy.

Uprawa i pielęgnacja

• Stanowisko: Słoneczne, osłonięte od silnych wiatrów.
• Gleba: Lekka, przepuszczalna, najlepiej wapienna i umiarkowanie sucha.
• Mrozoodporność: Ograniczona – młode rośliny wymagają ochrony w chłodniejszych rejonach.
• Podlewanie: Dobrze znosi suszę, nie wymaga częstego podlewania.
• Przycinanie: Wskazane jedynie do formowania korony, najlepiej po kwitnieniu.

Ciekawostki

• Według legendy to właśnie na tym drzewie powiesił się Judasz Iskariota, co miało nadać drzewu jego nazwę.
• Kwiaty judaszowca są jadalne, mają lekko kwaskowy smak i są wykorzystywane w sałatkach oraz deserach.
• Jest często sadzony w rejonach o łagodnym klimacie jako ozdobne drzewo alejowe i parkowe.

Judaszowiec południowy to efektowna roślina o niezwykłym kwitnieniu, która doskonale sprawdza się w ciepłych i suchych rejonach.