Jodła pospolita

Jodła pospolita, inaczej jodła biała (łac. abies alba) - nasiona

Nasiona odskrzydlone.

Jodła pospolita (Abies alba) to wysokie, zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jest jednym z najważniejszych gatunków leśnych Europy, również występuje naturalnie w południowej i południowo-zachodniej Polsce – głównie w górach i na pogórzu. To majestatyczne drzewo odznacza się regularnym, stożkowatym pokrojem i bardzo prostym pniem.

Cechy charakterystyczne:

• Wysokość: zwykle 30–50 m, ale może osiągać nawet 60 m.

• Pień: prosty, strzelisty, często bez gałęzi w dolnej części w starszym wieku.

• Igły: płaskie, miękkie, długości 2–3 cm, ułożone w dwóch rzędach po bokach pędu; z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, od spodu mają dwa białe paski (przez co łatwo je rozpoznać).

• Szyszki: wzniesione pionowo ku górze (co odróżnia jodłę od świerka), cylindryczne, długości 10–18 cm, dojrzewają jesienią i rozpadają się na drzewie, uwalniając nasiona.

Występowanie i środowisko:

• Naturalnie rośnie w górach Europy – Karpaty, Sudety, Alpy, Pireneje i inne wyżyny.

• W Polsce najliczniejsza w Karpatach i Sudetach, sporadycznie na niżu.

• Preferuje chłodne, wilgotne i cieniste stanowiska, gleby głębokie, żyzne i wapienne.

• Jest cienioznośna – znosi zacienienie lepiej niż większość drzew iglastych.

Zastosowanie:

• Leśnictwo: ważny gatunek gospodarczy. Drewno jodły (tzw. „białodrzew”) jest jasne, lekkie, miękkie i łatwe w obróbce, choć mniej odporne na warunki zewnętrzne.

• Ozdobne: sadzona w parkach i dużych ogrodach, głównie w celach dekoracyjnych.

• Świąteczne: wykorzystywana jako drzewko bożonarodzeniowe – choć mniej popularna niż świerk.